Był najlepszym polskim szachistą.

Osoba wybitna, chociaż jej pamięci nie poświęcono wiele uwagi. Polak, Żyd, najmłodszy z dwunastoosobowego rodzeństwa. Uczeń szkoły rabinackiej, której nigdy nie ukończył. Jako 14 latek zaczyna grać w szachy.

W 1901 zostaje najlepszym Białostockim szachistą. Dostrzeżony prawdopodobnie przez jednego z czołowych szachistów Łódzkich (prawdopodobnie Chaima Janowskiego), dziewiętnastoletni Akiba Rubinstein przenosi się do Łodzi. W wieku dwudziestu jeden lat, osiąga pierwszy znaczący sukces. 1903 rok to piąte miejsce na III Wszechrosyjskim Turnieju Mistrzowskim w Kijowie. Kolejne lata to pasma pomniejszych i większych sukcesów. 1907 Akiba zostaje mistrzem Rosji. 2 lata później pokonuje mistrza świata Emanuela Laskera w turnieju w Petersburgu. Do oficjalnego starcia o mistrzostwo nigdy nie doszło- najpierw z przyczyn finansowych, później ze względu na wybuch I Wojny Światowej.  W latach 1922 – 1923 ponownie stanął przed szansą gry o mistrzostwo z Capablancą – tracąc ją znów z powodów finansowych.

Akiba Rubinstein jest wzorem pracowitości i oddania się pasji.  Wielka chęć do nauki i ciągła praca nad sobą umożliwiły mu osiągnięcie niebywałych sukcesów. Był artystą i naukowcem – jak sam powiedział: Szachy to nie tylko sztuka, ale również i wiedza. Zwycięstwo i wszystko pozostałe opiera się na bazie naukowej. Związany z Polską i z Łodzią, nie raz w swoim życiu wskazał im swoje oddanie. Wierzymy, że Akiba Rubinstein powinien łączyć nie tylko Łódzkich, ale wszystkich szachistów, niezależnie od poziomu gry. Pokazuje, że nie należy się poddawać.